|
Dit artikel komt uit VIADUCT (het driemaandelijks tijdschrift van het O.LV. Ziekenhuis) en is geschreven door G. Verfaillie toenmalig personeelsdirecteur in 1975. Met bakker Roger Delodder over voetbal praten is een prettig tijdverdrijf. Boeiend wordt het bovendien wanneer het gaat over de voetbalploeg van de O.L. Vrouwkliniek, “zijn” Sportgroep 70, die dit jaar vijf jaar bestaat. Naar aanleiding van het eerste lustrum (1970-1975) stellen wij graag deze sportgroep even voor. Hoe kom je ertoe een voetbalploeg op te richten? In het voorjaar van 1970 begon het voorbeeld van onze psychiatrische Beernembuur, die een eigen voetbalploeg had opgericht, aanstekelijk te werken op enkele voetbalminnende mannen van de “boerderij”. De gebroeders Roger en Lucien Delodder, Norbert Deryckere en Hendrik Bossuyt, allen medestichters en werkers van het eerste uur, maken nu nog trouw en actief deel uit van de groep. Zij gaven de club de naam “SPORTGROEP 70” mee naar het jaartal waarin hij werd gesticht. Het lag niet in de bedoeling aan de officiële BVB- of corporatieve competitie deel te nemen. Sportgroep 70 heeft van meet af aan de niet gebonden beoefening van de voetbalsport als ontspanning in een kameraadschappelijke sfeer nagestreefd. Door bemiddeling van E.H. Directeur en Mijnheer Gerard, erevoorzitters, kon de groep over een eigen “terrein” - of wat daarvoor moest doorgaan – op het domein van de kliniek zelf beschikken. Heel wat vrije tijd werd opgeofferd om aan de weide aan de Barrièrestraat min of meer het uitzicht van een voetbalveld te geven. Maar toen op 14 april 1970 voorzitter-secretaris-schatbewaarder-trainer-coach-kapitein Roger Delodder met zijn ploeg voor de maidenmatch aantrad, was alles zo goed als klaar. Door de keuze van de tegenstander, nl. de Broeders van het Tarcisiusinstituut uit de Barrièrestraat, mocht men van een echte derby spreken. Sportgroep 70 verloor de derby met 1 – 4. Alle begin is moeilijk, maar “ze hadden toch de eer gered”! Sedertdien heeft Sportgroep 70 meer dan 100 wedstrijden gespeeld, waarvan de trofeeën en andere herinneringen te bewonderen zijn in de nieuwe refter van de boerderij. Er wordt gespeeld volgens de formule heen- en terugwedstrijd. Gekende tegenstrevers zijn: de ploegen van Beernem, van Guislain te Gent, van het psychiatrisch instituut te Zelzate en te Ieper, van de Broeders. Ontmoetingen hadden plaats met de onderwijzersploeg van de gemeenteschool te St.-Michiels, met het personeel van het Boudewijnpark, met studententeams, enz. De thuiswedstrijden worden zaterdagsnamiddags om 15 uur gespeeld ofwel woensdagavonds om 18 uur op voorwaarde dat de natuurlijke verlichting het niet laat afweten. Kunstlicht is er nog niet maar het terrein heeft nu een uitstekende en alom geprezen grasmat, het resultaat van een grondige ingreep door onze vaklieden o.l.v. Gabriel Naert. Het vernieuwde veld werd op 14 september 1974 ingespeeld met een wedstrijd tegen Ieper. Er waren genodigden, er wapperden vlaggen en er speelde zelfs een fanfare uit Steenbrugge. Onze spelers waren zo aangedaan en zenuwachtig dat ze met 1 – 5 verloren. Momenteel beleeft de vereniging een hoogconjunctuur: zestien spelende leden onder wie elf personeelsleden-spelers (zie foto). Je hoeft echter niet per se personeelslid te zijn om bij de ploeg te spelen. In de loop der tijden, de jaren ‘72–‘73, heeft de groep zich trouwens verplicht gezien “vreemd” talent aan te werven. Nu echter kan kapitein Roger Delodder, indien nodig of wenselijk, een ploeg met 11 eigen spelers in lijn brengen. Als trainer-coach echter heeft hij in overleg met de ploeg een beurtsysteem voor invallers ingevoerd waarbij iedereen aan de beurt komt om een wedstrijd van op de invallersbank te volgen. Dit wil niet zeggen dat eventuele nieuwe leden geen kans meer maken. Integendeel, wie als mannelijk personeelslid interesse heeft hoeft alleen maar contact te nemen met Roger Delodder.  De persoon zonder wie je je moeilijk een voetbalwedstrijd kunt indenken is de scheidsrechter. Het weze gezegd dat Pater Reuse heel wat thuiswedstrijden correct heeft geleid. Krachttermen noch scheldwoorden hadden vat op de man in (’t groen?) zwart! Partijdigheid was hem vreemd zodat wij gerust van een “oecumenisch” arbitrage mogen spreken. Het meest genoegen beleefde Sportgroep 70 aan die formidabele 1 – 9 uitzege tegen Beernem in 1972, voorwaar een sportieve revanche voor de 1 – 2 thuisnederlaag. Minder prettig leeft in de herinnering een ononderbroken reeks van 9 nederlagen in 1974. Hoe ook, op het souper dat telkenjare gratis aan spelers en echtgenoten wordt aangeboden, is er stof genoeg om over te praten. Het hoeft geen betoog dat het clublokaal dan gonst van de gezelligheid. Iedereen die in het verenigingsleven staat weet dat het clublokaal een centrale plaats inneemt. De geruchten over en de bevestiging van de onteigenings- en slopingsplannen van de huizenrij aan de overkant van de kliniek, werden dan ook met gemengde gevoelens onthaald. Immers, het lokaal café Belle Vue bij Marietje, was het eerste van de veroordeelde rij. Roger Delodder echter moet waarschijnlijk al zijn relaties opgetrommeld hebben want ’t is een feit dat café Belle Vue als laatste werd gesloopt in 1973. Inmiddels was het een hele opluchting te weten dat de club niet in de kou zou komen te staan. Marietje ging … Honoré en Jaqueline kwamen… en iedereen bleef content. Café Sportwereld lag wel wat verder nl. aan de Torhoutsteenweg, recht tegenover de hoofdingang van het voormalig Cercle-terrein, maar die afstand hadden de spelers gauw in de benen. Het belegde broodje en de frisse pint, beiden aangeboden door de patron, smaken nog zo lekker. Vijf jaar zijn nu voorbij. Sportgroep 70 blijft zelfstandig bestaan. Een hele opgave, die zonder morele en materiële steun onmogelijk zou worden. Daar is Eerwaarde Moeder, daar zijn de erevoorzitters E.H. Blondeel en Gerard Cool, daar is Brouwerij Henri Maes, die de geel-zwarte uitrusting leverde (geel-zwart leek de veiligste combinatie….), daar is het enthousiasme van de spelers, daar zijn de zelfklevers, de steunkaarten, de tombola; daar is de bijdrage van 20 fr. per wedstrijd en per speler, daar is de Vriendenkring waar Sportgroep 70 een afgevaardigde heeft in het dagelijks bestuur…. Het eerste lustrum zal niet onopgemerkt voorbijgaan. Er komt een reuzetombola, waarbij de Brugse schepen van de Sport Govaert als gelegenheidsdeurwaarder zal fungeren. Er komt een jubileumwedstrijd tegen de Broeders van de Barrièrestraat, die in 1970 ook de openingsmatch speelden. Luctor et emergo… Sportgroep 70 worstelt (enfin voetbalt) en blijft boven. Voor de toekomst stippelt voorzitter Roger Delodder dezelfde weg uit: niet gebonden beoefening van de voetbalsport als kameraadschappelijke ontspanning. Wij wensen de sportieve ambassadeurs van onze kliniek hierbij het allerbeste. Verfaillie G. |
